4u21.

4u21

Hopla, hier lig ik dan. Wakker. Wakker van de (heup)pijn. F*ck, dat is echt lang geleden. Het vervelende nu is dat ik niet echt last heb van mijn geopereerde heup. De andere kant (rechts) begint serieus op te spelen. Ik kan het niet anders beschrijven dan ‘precies een spier die serieus in kramp schiet, maar het voelt niet aan als een spier’. De pijn komt met opstoten en is met momenten zo hevig dat ik echt mijn tranen moet verbijten.

Ik hoop -totaal niet stiekem- dat het ‘gewoon’ door stress komt. Stress van mijn alledaagse, drukke leven en alle zaken die ik weer aan mijn hoofd heb. Ik hoop op dit moment vooral dat het met mijn rechterkant nog niet dezelfde weg opgaat als links. Dat ik binnenkort niet op pre-operatieve consultaties moet etc. Het komt me niet echt uit nu moet ik zeggen.

Tijdens mijn laatste consultatie in de heuppraktijk bij prof. Corten (eind januari 2018) zei hij dat ik “mijn heup moest loslaten”. Op mentaal vlak bedoelde hij daarmee, mijn heup niet meer mijn hele leven laten bepalen. En ik dacht dat dat nu al redelijk oké ging. Maar één verkeerde beweging, een paar dagen pijnscheuten of gewoon irritatie aan die zwelling onder mijn litteken en ik schiet in paniek. Kleine paniek weliswaar, maar ’t is toch paniek. En dat gevoel, dat kan ik missen als de pest.

In ieder geval is de paniek weer voor even uit mijn lijf. Het schrijven helpt soms  therapeutisch. Weer een uitstekend moment om het goede voornemen te maken om meer te schrijven. Wakker liggen om 4u21, dan toch een klein beetje productief.

PS. 4u21 is het moment dat ik hier op de knop ‘publiceren’ klik. Uiteraard heb ik die 298 woorden hier niet op 60 seconden uit mijn duim gezogen.