top 10 niet-kunners.

Momenteel ben ik 50% kapot, 50% gloednieuw. Terwijl mijn ene heup weer minimum 20 jaar verder kan, wacht ik voor mijn andere heup rustig de ‘go’ af voor een prothese. In mijn omgeving vragen velen zich ondertussen af wat ik nu eigenlijk niet (meer) kan, zo met die lastige heupen…

Tijd voor een klein overzicht aka de ‘top 10 niet-kunners’

10. Lopen voor de trein (al dan niet op hakken).

Niet dat hardlopen ooit mijn hobby was, maar zelfs lopen om mijn trein of bus te halen heb ik integraal afgeschaft. Omdat ik het zelf te belachelijk vind, maar vooral ook omdat ik het me nadien urenlang beklaag.

9. Teennagels lakken zonder tranen.

“Wie mooi wil zijn, moet lijden.” is in dit geval niet enkel spreekwoordelijk. Met één been op de badrand teennagels lakken: geloof me, het is een opgave. De diepe buiging in mijn heup zorgt voor een uiterst onaangenaam gevoel, met als gevolg teennagels die eruit zien alsof een kleuter van 1,5 jaar oud ze gelakt heeft.

8. Sokken aantrekken zonder vallen.

In het rijtje van de teennagels lakken, past ook wel de sokkenuitdaging. Vooral nylons aantrekken is de hel. Ge moet u ’t maar inbeelden: 1,5 maand na de plaatsing van mijn prothese moest ik nog aan mijn toenmalig lief vragen om de nylons over mijn been te trekken. Van die onafhankelijke vrouw die ik zo graag ben, was toen nog maar weinig sprake.

7. Yoga voor beginners.

Deze is blijkbaar niet van toepassing voor alle heuppatiënten. Jammer genoeg is zelfs de gemakkelijkste rustpose, de child pose, onhaalbaar voor mij. Mijn heupen zitten letterlijk vast. Yoga zou wel een oplossing zijn om mijn spieren terug soepel te krijgen, dus wie weet waag ik me er binnenkort toch maar weer eens aan.

6. Kameel/dromedaris rijden.

Dit kunnen we kort houden. Met 2 benen wagenwijd open op de rug van een ‘schommelend’ beest, wandelend over een hobbelig strand. Vergeet het maar, jongens. 

• 

• 

5. Zon pakken zonder sunblock stick-gesmeer.

Operaties laten littekens na. En hoewel die littekens allemaal zo esthetisch mogelijk worden gehouden, vallen ze toch wel op als ik een bikini aan heb. Gezien ik in de zon gemakkelijk zo rood word als een kreeft, is “smeren, smeren en nog eens smeren” de boodschap. Pas na minimum 7 keren over het litteken te gaan met de zonnestick ben ik volledig beschermd voor een uur of 2.

4. Een uur filerijden en daarna nog een avondje uit.

Filerijden en handmatig schakelen: geen goede combi als uw linkerheup er zo goed als aan is. Wie daarna ook nog een avondje wilt feesten op de Lokerse Feesten, heeft pech. “Is er een krukje in de buurt?”

3. Slapen zonder kussenkasteel in bed.

Zo ongelooflijk praktisch en comfortabel als het ligt, zo onromantisch is het ook. Gedaan met lepeltje-lepeltje liggen in bed met de liefde van je leven. Het lief moet plaats maken voor een giga zwangerschapskussen en extra ikea-kussen tussen de knieën.

2. Hospitalisatieverzekering zonder zever.

Ik heb momenteel chance: ik geniet een hospitalisatieverzekering via mijn werkgever zonder idiote vragenlijst. Het was ook wel eens anders… Nergens wilden ze me (individueel) verzekeren voor mijn heupen en alles wat ermee te maken kan hebben. Enkel bij de CM kunnen ze mijn ‘voorgeschiedenis’ negeren, maar dan kan ik het sowieso wel vergeten om op een éénpersoonskamer te liggen. 

1. Seks op m’n best.

Seks is zo belangrijk in mijn leven, het zou onnozel zijn om dat te ontkennen. Mijn heupen zorgen er echter voor dat het helaas geen evidentie meer is om seks te hebben helemaal hoe ik het wil, hoe ik het ’t liefste heb,… Ik denk dat ik dit het ergste gevolg vind van heel mijn heupproblematiek: de invloed ervan op mijn intimiteit.