27 oktober 2017, rond 12u30. Het uur van de waarheid. En vooral ook het uur van de beste beslissing, op medisch vlak, die ik ooit had kunnen maken.

Nu, november 2019, ben ik 2 jaar ‘bionic’ en 1 jaar kiné-vrij. Geloof me, dat laatste is al een grote overwinning op zichzelf.

Dat rondlopen met die ‘valse heup’ is ondertussen al bijna zo goed als vanzelfsprekend geworden. Ik denk er eigenlijk niet veel meer over na. Het is enkel in gesprek met anderen dat ik besef dat het niet zo normaal is om op mijn leeftijd met een nieuwe heup rond te lopen. Collega’s die ernaar vragen, het verhaal doen op een eerste date,… Af en toe krijg ik toch nog eens een kleine reality check.

Doorgaan met het lezen van “2 jaar bionic.”