Het is alweer (bijna) een jaar geleden dat ik nog een blogpost schreef. Jammer volgens sommigen, alleen maar positief volgens mij. Het spreekwoord ‘geen nieuws, goed nieuws’ is wel volledig van toepassing op mijn afgelopen jaar.
Voor wie hier per toeval op terechtkomt: 3 jaar geleden kreeg ik, na een lange en pijnlijke periode van 6 jaar, een totale heupprothese. Na een lange weg van onderzoeken, kleine -en minder kleine- ingrepen en veel twijfels kreeg ik op 27 oktober 2017 een nieuwe heup. Hoe ik dat heb ervaren, kan je altijd in een van mijn vorige posts lezen 😉
In ieder geval: hip hip hoera, mijn linkerheup wordt drie vandaag!
2 jaar geleden schreef ik: “Het beste zal nog komen”.
1 jaar geleden schreef ik: “Belofte aan mezelf: terug lenig worden komend jaar.”
We zijn oktober 2020. Weinig verandering wat dat laatste betreft. Al pikte ik recent wel terug ’t zwemmen op na een pauze van meer dan een jaar.
Maar wat dat “het beste zal nog komen betreft”… Jawel, nog steeds heel tevreden met mijn beslissing van een dikke 3 jaar geleden. Ik kreeg niet alleen pijnvrije dagen/weken/maanden terug, maar ook meer energie, levenslust en enorm veel goesting om mijn wereld te vullen met boeiende projecten.
Aan alle jonge heuppatiënten die me hier volgen en die nog twijfelen over die prothese of angsten hebben rond die revalidatie: het is écht de moeite waard! Hoe ik me nu voel, in vergelijking met 3-4-5-6-… jaar geleden: onbetaalbaar!
En mijn belofte dit jaar aan jullie, en aan mezelf: meer schrijven. Meer ervaringen delen. Ik doe m’n best!
iets hips. 