vandaag zou je 60 worden.

• 

• 

Vandaag zou je 60 worden. Ik herhaal het al de hele dag in mijn hoofd. 60 jaar…

Jouw hart haalde de 39 niet. Op 14 juli 1999, de dag voor mijn verjaardag, las ik in een bomvolle kerk in Kessel-Lo een gedicht voor. We namen afscheid. Ik was net geen 11 jaar.

Verjaardagen waren in ons gezin altijd al ‘heilig’. Uitgebreid vieren, met de beste taart en het leukste gezelschap. Uren als eieren zoals jij en mama het zouden noemen.

“De uren waren altijd samen.

’t Was de tijd van ons gezin.

Momenten om in te blikken.

In te blikken voor altijd.

En waar we vroeger ons zinnetje samen voluit

fluisterden,

werd het met de jaren dat we samen waren,

steeds korter,

tot we het niet meer hoefden te zeggen.

Dan kruisten onze blikken elkaar

en we wisten vanzelf dat de eieren er weer waren…”

(uit En toen viel hij dood – Els Goris. Mijn mama. Ons verhaal.)

Ook na jouw dood kwamen we vele jaren het leven vieren op 25 november: met een stuk taart aan jouw graf. Annemiek, de beste huisarts die we ons kunnen wensen, schreef ons dan een dag ‘ziekte’. Een dag ‘Van Oerskes-tijd’, een dag voor ons.

We eten al lang geen taart meer naast jouw zonnewijzer op het kerkhof. Maar 25 november, jouw verjaardag, blijft speciaal. En het verdriet, het gemis blijft groot. Anders, maar groot.

Vanavond leg ik André Bialek op en vier ik het leven. Mijn leven. Ons gezin. En ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben.

Dikke kus

Mopke