driewerf hoera voor mijn prothese!

Het is alweer (bijna) een jaar geleden dat ik nog een blogpost schreef. Jammer volgens sommigen, alleen maar positief volgens mij. Het spreekwoord ‘geen nieuws, goed nieuws’ is wel volledig van toepassing op mijn afgelopen jaar.

Voor wie hier per toeval op terechtkomt: 3 jaar geleden kreeg ik, na een lange en pijnlijke periode van 6 jaar, een totale heupprothese. Na een lange weg van onderzoeken, kleine -en minder kleine- ingrepen en veel twijfels kreeg ik op 27 oktober 2017 een nieuwe heup. Hoe ik dat heb ervaren, kan je altijd in een van mijn vorige posts lezen 😉

In ieder geval: hip hip hoera, mijn linkerheup wordt drie vandaag!

2 jaar geleden schreef ik: “Het beste zal nog komen”.

1 jaar geleden schreef ik: “Belofte aan mezelf: terug lenig worden komend jaar.”

Doorgaan met het lezen van “driewerf hoera voor mijn prothese!”

laatste consultatie.

Mijn voorlopig laatste consultatie zit erop. Als alles goed gaat, moet ik pas binnen een jaar of 25 terug naar de prof. Of zelfs nooit meer. Toch niet voor mijn linkerheup. Fingers crossed.

linkerheup RXMijn prothese is volledig vastgegroeid en staat helemaal perfect. Alle klachten die ik nu nog heb, zijn voornamelijk spierproblemen. Ik voel zelf dat het nog wel een hele tijd kan duren vooraleer mijn spieren helemaal gewoon zijn aan die nieuwe heup en het nog ne pittige kan worden om ze terug soepel en krachtig te krijgen. Door de PAO heb ik sowieso permanent krachtverlies in de spieren van mijn linkerbovenbeen en dat is op z’n zachtst gezegd redelijk frustrerend als danseres. Als ik naar oude dansfilms- en foto’s kijk, krijg ik gigantische heimwee naar mijn mooi gespierde benen.

Los van mijn spieren zit ik nog wat verveeld met één gevolg van die vele operaties aan mijn linkerheup: er zit wat littekenweefsel vlak onder mijn meest recente litteken. Dit kunnen ze chirurgisch niet verwijderen met alle gevolgen van dien: een zwelling van ongeveer 8 x 12cm over de breedte van mijn dijbeen. Dit is het enige ongelukkige overblijfsel na mijn operaties. Door die zwelling staat mijn huid enorm gespannen, mijn huidzenuwen zijn hierdoor geïrriteerd. Aanraking voelt vreemd, ik heb er ’s avonds ook echt vaak last van en na inspanning wordt de zwelling ook groter en warmer. Blijkbaar zit het littekenweefsel pal boven een spier. Achja, als dat hetgeen is waarmee ik moet leren leven…dat overleef ik ook wel weer.

Processed with VSCO with av4 preset
Back on track @ Basic Fit

Mijn rechterheup is voorlopig nog niet in zo’n problematische staat om in aanmerking te komen voor een prothese. Er treedt wel verdunning van mijn kraakbeen op, maar echt kraakbeenschade is er nog niet. Zolang dat niet het geval is, is het een kwestie van doorbijten. Ik kan wel altijd voor een infiltratie met cortisone vragen, maar op de vorige inspuitingen reageerde ik amper. Bij mij heeft dit niet zoveel nut. Pas op, vele patiënten zijn hier maanden, soms zelfs jaren goed mee. Hangt echt van persoon tot persoon af hoe je erop reageert.

Al bij al sluit ik 2018 dus af met heel positieve resultaten op vlak van gezondheid. Ik kijk al uit naar 2019 met hopelijk heel fitte hips.

4u21.

4u21

moon-1859616_1280

Hopla, hier lig ik dan. Wakker. Wakker van de (heup)pijn. F*ck, dat is echt lang geleden. Het vervelende nu is dat ik niet echt last heb van mijn geopereerde heup. De andere kant (rechts) begint serieus op te spelen. Ik kan het niet anders beschrijven dan ‘precies een spier die serieus in kramp schiet, maar het voelt niet aan als een spier’. De pijn komt met opstoten en is met momenten zo hevig dat ik echt mijn tranen moet verbijten. Doorgaan met het lezen van “4u21.”