Ik lig in de zetel. Languit. Vandaag ga ‘k een dagje hangen, mijn besluit staat vast.

Mijn oog valt op een net-niet lege fles wijn en twee vuile wijnglazen op tafel. Stille getuigen van alweer (klinkt een pak meer dan het is) een middelmatige Tinderdate gisterenavond. Wat heen-en-weer sturen ging vlot, klik in real life was er niet echt. Plaatje klopt niet helemaal en dan is ‘t al snel game over.

Korte reflectie over mijn bijna 3 jaar vrijgezellenleven: is ‘t dat nu echt? Is dat de vijver waarin ik moet vissen? Hopeloze neurten en overdreven blote basten op Tinder, mannen die ‘ik wordt’ -met dt dus he!- schrijven, of kerels die na 2 zinnen copy me al de vrouw van hun leven noemen.

Uitzonderlijk komt er wel eens een écht tof exemplaar voorbij. Maar niet zo heel veel dates later blijkt dan meestal toch dat er wat bindingsissues in het spel zijn. Lucky me.

Ik heb het weer efkes gehad. Je kent dat wel. Efkes genoeg mannen gehoord.

Thanks for the reminder, retailsector. “Happy Singles Day.” Zo voel ik me gelukkig: happy. en single. dat ook.

>> Ik besloot ook ineens dat ik niet alleen meer over die heupen wil schrijven. Wat denken jullie? <<